Željko Buvač danas drma svjetskim fudbalom! I desna i lijeva ruka Klopa u Liverpulu sa velikim autoritetom grabi ka tituli u Engleskoj, koju “redsi” sanjaju već decenijama. A, kad god uhvati malo vremena, eto ga u rodnu Omarsku.

Tako je bilo i proteklog vikenda, kada je bila reprezentativna pauza. Bez pompe, medijske pažnje Buvač je boravio u svom rodnom kraju. Napunio baterije i vratio se poslu!

A, fudbal je počeo “pikati” polovinom 70 -ih godina prošlog vijeka sa svojom rajom, komšijama, rođacima, i dres matične Omarske nosio je do svoje 24. godine! Jedna od priča da ne treba žuriti u veći klub na “silu”, i da kad -tad fudbalska, ali i životna pravda zakuca na vaša vrata. I ova fotografija nastala je 1982. godine, dakle prije 34 godine, kada je Željo sa ponosom nosio dres svoje Omarske.

Te 1985. godine prešao je u Rudar Prijedor koji je ostvarivao odlične rezultate pod trenerskom palicom Radislava Zubanovića. “Zeleno -crni” dres nosio je tri godine, da bi prešao u Borac. U Trofejnoj generaciji Borca vrlo brzo je postao miljenik banjalučke publike, i u sezoni zanosa i ponosa Borca sa vjetrom u leđima i Jospom Kužeom na klupi, grabi ka Prvoj ligi Jugoslavije. Tu odigrava dvije sjajne sezone, i svi se slažu da nije bilo nesretnog rata, Buvač bi postao reprezentativac Jugoslavije. U 30-oj godini, ali kako rekosmo nikada nije kasno. To je prizano jednom i Ivica Osim, da je Buvač bio u najužim kombinacijama za mečeve kvalifikacija za Euro u Švedskoj, koju “plavi” zbog sankcija nikada nisu ni vidjeli.

Slijedi Buvačev odlazak u Njemačku, upravo preko pokojnog Kužea, privođenju kraja igračke karijere i početak trenerske. Preko “Vestfalena” do “Enfilda”, put nije bio lak, ali uvijek je išao preko Omarske.

I naš portal koji je prvi prenio vijest da će čuveni dvojac put Engleske, tu informaciju dobio je, a gdje bi drugdje, nego u Omarskoj, koja je zahvaljujući Buvaču, postala važna tačkica na mapi Evrope, makar one fudbalske.

A, Buvač, valjda u inat svima, istrajaće na tome da Liverpul dovede u Omarsku. Niti u Prijedor, niti u Banjaluku, niti Bože sačuvaj u Sarajevo, već u svoju Omarsku. Kako mu je životni put išao tiho, za neke i sporo, tako i ova priča završiće se sa onom čuvenom: “nikada nije kasno”.

“Svuda pođi, u Omarku dođi”, poslovica koja ide uz Željka Buvača,….