Ko zna koliko su mrkonjićke “Luke” iznjedrile fudbalara, onih koju su dres “cijepali” samo u Fudbalskom klubu Sloboda, ali i onih koji su svoju fudbalsku karijeru gradili i završili igrajuću u klubovima u Srbiji i inostranstvu.

Jedan od fudbalera koji je ponikao i prošao sve selekcije u Slobodi je Dragan Bilić, popularni Piri. Vjerovatno mnogi u Mrkonjić Gradu i nisu znali njegovo pravo ime, jer su ga svi zvali Piri, a on se nije na to ljutio, već je bio ponosan.

Preturajući arhivu, ovih dana “naletih” na jednu zanimljivu fotogrfiju nastalu možda prije tri i po godine kod stadiona “Luke”, pred jednu Slobodinu utakmicu. Na fotki nekadašnje mrkonjićke fudbalske vedete: Simo Šormaz, zvani Šoćo, Mihajlo Lisica, zvani Lija, Vlado Lazendić i Dragan Bilić Piri (prvi s desne strane). Koliko na jednom mjestu fudbalskih majstora, koji su obilježeli fudbalsko vrijeme krajem sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog vijeka.

Možda kada se sve sabere i oduzme Dragan Bilić Piri je imao možda najduži staž u redovima Slobode. Ponikao je u Omladinskoj školi Slobode dugurao da prvog tima. Bio je velika radilica, pa je igrao u veznom redu, najčešće zadnjeg veznog. Imao je dobar pregled ige, ali i izgrađen šut, koj i nije baš često koristio u igri.

Pošto je u to vrijeme bila velika konkurencija u Slobodinom timu u veznom redu, treneri su ga stavljali da igra na poziciji desnog bočnog igrača. I tu se Piri dobro snalazio, jer je bio izuzetno borben igrač. Omanjeg rasta, ali velikog srca. Po završetku karijere, nije se odvajao od “Luka”. Redovno je pratio svaku Slobodinu utakmicu na „Lukama“, ali je često putovao i u druga mjesta da gleda Slobodina gostovanja.Volio je i košarku, pa je u „Areni Nova Banka“ bio stalan „inventar“.

Nažalost nije dočako da se Sloboda (poslije ispdanja) vrati u Prvu ligu Republike Srpske. Od posljedica korone prije tri godine ugasio se život, jednog plemenitog čovjeka, velikog ljubitelja sporta. Dobrog supruga, roditelja, zaljubljenika u fudbal, sport…!

I oste ova fotkica za podsjećanje na Prija, ali njegove drugare iz Slobode. O Mihajlu Lisici samo pisali, po mnogima j jedan od najboljih golmana u istorji Slobode. Simo Šormaz Šoćo, obilježio je jedan period odličnim igrama u dresu Slobode (Dolazi i on na dnevni red da se nešta i o njemu napiše). Veznjak, dribler do iznemoglosti, savršen pregled igre, veliki borac…Odlično se snalazio i na mjestu štopera i korektora. Veliki talenat! Fudbalski putevi odveli su ga za Novi Sad, gdje je igrao fudbal u nadi da će načiniti veliku fudbalsku karijeru. Nostalgija za zavičajem bila je jača, pa se u zrelim igračkim godinama vratio ponovo u Slobodu.

Jedan od velikih talenata bio je i Vlado Lazendić. Igro je na poziciji krilnog i špic igrača. Krasila ga je brzina i prodornost, ali i snalažljivost u šesnestercu protivničkih ekipa. Kao mlad igrač otišao je u Švajcarsku, gdje radio i sa mnogo uspjeha igrao fudbal. Bavio se trenerski radom u Švajcarkoj. Jedno vrijeme radio je i u Slobodi, gdje je bio pomoćni trener. Edukovan je trener i ima UEF-inu licencu.

Vrati se da živi u zavičaj. U selu Podbrdo nadomak Mrkonjić Grada ima porodični dom, prati fudbalska zbivanja i redovan je na utakmicama Slobode. U zrelim je godinama i možad može još dati fudbalu, pogotovo u radu sa mlađim selekcijama.

I to je još jedna fudbalska priča iz grada podno Lisine, da se ne zaboravi! Jer ono što nije zabilježeno, kažu umni ljudi nije ni bilo. A mrkonjićke „Luke“ dobro pamte „špartanje“ Prija, Lije, Šoće i Vlade i drugih Slobodinih fudbalera!

Tekst i foto: Slobodan Dakić