Živko Korać je rođen 29. oktobra 1957. u Velikom Šušnjaru u srcu Banije u porodici velikih vjernika.
Zbog pravoslavne svijesti i velikog patriotizma nikad nije bio član komunističke partije što mu je bila prepreka da dobije posao u velikim firmama. Odmah na početku ratnih sukoba Živko se odaziva pozivu i stupa u odbranu srpskih sela i gradova na Baniji.
Tokom povlačenja srpskih izbeglica Živko je svojoj porodici rekao:
– Vi idite, a ja ne dam svoju kuću i svoju zemlju!
Nakon toga odlazi kod svoje bake u Veliki Šušnjar gdje se skriva kratko vrijeme. Tu ubrzo ubija hrvatskog vojnika koji je često dolazio u to već opljačkano i protjerano srpsko selo. Poslije toga Živko oblači uniformu Srpske vojske Krajine i uzima naoružanje i odlazi u šume.
Hrvatska vlast organizuje potjeru za “odbjeglim četnikom”. U nju se uključuje policija i vojska Hrvatske, a pridružuju im se i lovci iz lovačkog društva “Fazan” koji pod maskom lova na divlje zveri uveliko učestvuju u potjeri.
Pored velikog broja naoružanih ljudi tu su još uključeni psi tragači i helikopteri. Živko Korać je jedinu prednost imao u tome što je Baniju znao kao svoj džep. Tokom hajdukovanja likvidirao je još troje Hrvata kako bi izbjegao otkrivanje. Među njima je bio i jedan lovac koji je krenuo da uhvati “divlju zvjerku” jer je novčana nagrada bila jako primamljiva.
Živko nikad nije terorisao narod, a mogao je da je želio, takođe je mogao preći preko Une na teritoriju Republike Srpske, ali nije, jer mu je rodna gruda bila svetinja. Na Srpsku novu godinu 14. januara 2001, kad je planina bila bez lišća, Koraća uspjevaju da opkole. Taj dan je borba sa Živkom trajala dva sata jer je tokom bježanja pružao otpor bacajući bombe na hrvatske policajce.
Vidjevši da se našao u bezizlaznoj situaciji i bez pomišljanja na predaju, Živko je aktivirao bombu i stavio sebi na prsa. Kad su se konačno usudili da priđu mrtvom tijelu Koraća, videli su na njemu uniformu Srpske vojske Krajine koja im je nakon pet godina još jedanput zaprskosila na Baniji.
Korać je iza sebe ostavio sina i ćerku.
Njegov podvig odjeknuo je među Srbima u Hrvatskoj, a i mnogi Hrvati imali su poštovanje prema vojniku RSK koji je pet godina odbijao da se preda. Kako bi spriječili širenje priča o njegovom podvigu hrvatska televizija je čak snimila i dokumentarni film pokušavajući da Koraća prikažu kao zločinca sa problematičnom predratnom prošlošću.
Njihovi pokušaji su bezuspješni jer legenda o Živku Koraću, posljednjem aktivnom vojniku RSK, nastavlja da živi.
Slava junaku