Selo Vrbnica na na padinama Zelengore nije u sastavu Nacionalnog parka Tjentište, kako tvrdi ministar odbrane trule i neodržive BiH Zukan Helez.

Dvije presude za krivična djela koja je počinio Helez nisu predmet ovoga teksta, ipak o njima ćemo kasnije jer govore o karakteru ličnosti visokog funkcionera koji nije prvi što udarima na Dejtonski mirovni sporazum i Ustav BiH doprinose lošem imidžu BiH, čine je trulom i neodrživom  pa nije čudo što puca po svim šavovima.

Uz prezime Helez ministru odbrane BiH i te kako pristaje ime Zukan. Za svakog ko učestalo izjavljuje i ponavlja  bombastične laži kao Helez o obuci nepostojećih terorista narod bi rekao da je “pravi  zukan”, a Helez je među najvećima. Podijelićemo sa javnosti fotografije objekta Srpske pravoslavne crkve “Sveti Panteleon” u selu Vrbnica za koju Helez tvrdi da je privatna i da je “izgradio Rus”. Nedovršeni i neuseljivi stambeni objekat u vlasništvu državljanina Ruske Federacije u neposrednoj blizini Crkve u selu Vrbnica zaista postoji kao i stambeni objekti  trojice Bilećanaca.

Donosimo priču o Crkvi, stambenim objektima i šatorskom naselju za koje su Zukanovi izvori utvrdili da su vlasništvo “terorista”.   Saradnici našeg portala su do pojave epidemije virusa korona više puta boravila na odmoru u selu Vrbnica. U Vrbnici su odmarali brojni ugledni ljekari, profesori, jer prirodni ambijent uz odmor  obezbjeđuje mir i tišinu neophodne za izradu stručno-naučnih radova. 

Po okončanju epidemije  u avgustu mjesecu 2022. godine u Vrbnici su nekoliko dana na odmoru u ovom planinskom selu boravili svjedoci događaja koji u ovom tekstu opisuju. Uživajući u prelijepom prirodnom ambijentu na nadmorskoj visini iznad 1.000 metara prepoznali smo da je Helez velikim lažima pokušao staviti ljagu na humane stanovnike ovog mirnog mjesta i njihove potomke i brojne ugledne građane koji porijeklo vuku iz sela Vrbnica u kome su rođeni ili proveli djetinjstvo.

09. avgusta 2022. godine u Vrbnici je održana liturgija i slavski ručak povodom Krsne slave SPC “Svetog Panteolona” u ovom selu. Opštepoznato je da je zemljište za crkvu Srpskoj pravoslavnoj crkvi donirao jedan od mještana. Tačno je da se u neposrednoj blizini SPC nalaze četiri stambena objekta od kojih su tri u vlasništvu lica iz Bileće, a četvrti u vlasništvu državljana Ruske Federacije. Zdravstveno stanje ovog vremešnog ruskog državljana penzionera Ivana, oca Vladimira, u to vrijeme Konzula Ruske Federacije u Beogradu, se u tolikoj mjeri popravilo tokom boravka u selu Vrbnica, da nije imao problema sa disanjem niti potrebe da u tom cilju  upotrebljava  pumpice bez kojih do tada dugi niz godina  nije mogao. To je bio jedini motiv kupovine zemljišta sa ciljem izgradnje stambenog objekta- kuće za odmor.  Izvođaču radova je avansirao kompletan novčani iznos da mu izgradi i za useljenje potpuno obezbjedi stambeni objekat po sistemu “ključ u ruke”.   Izvođač radova ni do danas nije dovršio, niti priveo namjeni stanovanja izgrađeni objekat tako da se državljanin  Ruske Federacije, razočaran prevarom “braće Srba” nikada više nije pojavio u selu Vrbnica. Od opisane prevare je protekao dugi niz godina. Priča o prevarenom državljanu Ruske Federacije  je i priča o svim Rusima koji su ikada boravili u selu Vrbnica.

Ako je suditi po Helezovim istupima u javnosti i medijima on nije dorastao obavljanju bilo koje dužnosti a pogotovo ne dužnosti nivoa ministra. Ovakve ili slične ‘’sirovine’’ smo viđali samo u BiH. Helez je to u ovom slučaju potvrdio.  Tačno je da je kum SPC na Krsnoj slavi bio Bilećan, tačno je da je bio veliki broj gostiju iz Bileće, tačno je da su Bilećani vezani za Vrbničane jer su im pomagali oko obnove kuća koji su im 1942. pa ponovo 1992. godine spalili i pretvorili u zgarišta krvoločne  komšije muslimani. Tačno je da su na daleko poznati Bilećki majstori vlastitim kamenom vršili obnovu kuća i izgradnju Srpske pravoslavne crkve “Sveti Panteleon” u selu Vrbnica. Postavlja se pitanje zašto bi se bilo ko od Srba a posebno učesnika minulog Otadžbinskog rata obučavao za ratovanje i uspostavljao kampove za obuku. Srbima niti treba obuka ni pomoć u obuci, obučavali su se za obuku sami.  Nije tajna da je u porti Srpske pravoslavne crkve “Sveti Panteolom” u Vrbnici  sahranjen Pešut, najugledniji i najhumaniji  čovjek toga vremena. Pešut je toliko ugledan da su ga komunističke  vlasti pored toga što nije bio u članstvu KPJ, kandidovale za sreskog pravobranioca.  Život je izgubio samovoljom neodgovornog pojedinca a komšije, rodbina i SPC su mu se odužili gradnjom hrama u rodnom selu kako bi se njegov grob našao unutar Porte novoizgrađene SPC. Tvrdnje o mučki ubijenom humanisti i ocu petoro nejake djece opisali su  njemu bliski u  “Knjizi o Pešutu i Vukanu” iz 2011. godine a dostupna je i na našem portalu.

 Razmišljajući o Helezovim halucinacijama zapitali smo se što bi se,  bilo ko od Srba iskusnih ratnika iz minulog otadžbinskog rata obučavao za ratovanje i uspostavljao kampove za obuku. Tačno je da smo tokom ljetnih boravaka u Vrbnici viđali podignut ne mali broj šatora, ali je suludo  njihove korisnike optuživati da su se nalazili na vojnoj obuci. Predškolska generacija korisnika Obdaništa u Foči nekoliko dana boravi  pod šatorima u prirodi u selu Vrbnica.

Drug Helez je možda u dječacima i djevojčicama predškolskog uzrasta prepoznao potencijalne neprijatelje.  Helikopterske letove kontraverznog biznismena Zvonka Veselinovića su vjerovatno odobravali nadležne službe sa nivoa BiH koje su o njima obavještavale Državnu graničnu i Carinsku službu BiH, čiji službenici su poslije svakog slijetanja/polijetanja helikoptera na lokaciji na Tjentištu vršili kontrole vazduhoplova na način propisan Zakonom i podzakonskim propisima BiH. Toliko bi ministru Helezu moralo biti poznato. Pravosudne presude sudova u Federaciji BiH potvrđuju da je Helez sklon nasilju, i lažima u cilju prevara kojima su pričinjane materijalne štete. Helez je zbog nasilja odnosno lažnog svjedočenja dva puta osuđivan na zatvorske kazne koje su preinačene u uslovne. Prvi put je osuđen na zatvorsku kaznu kada je sa dvojicom pomagača pretukao vlasnika u njegovom ugostiteljskom objektu u Bugojnu cipelareći ga dok nije izgubio svijest. Helez  i družina nasilnika su svoje ‘’junaštvo’’ nastavili ispred ugostiteljskog objekta premlaćivanjem žene zaposlene u istom ugostiteljskom objektu. Blaga devetomjesečna zatvorska kazna kao da je stimulisala Heleza za nova krivična djela pa ih je nastavio činiti, lažući kao svjedok u sudskom procesu. Blaga zatvorska kazna pretvorena u uslovnu nije odvratila Heleza pa je nastavio sa krivičnim djelima, ali ovoga puta su laži ne samo gnusne nego i opasne jer se njima mogu dodatno oslabiti temelji BiH. Presude potvrđuju Helezovu sklonost krivičnim djelima a blage kazne su stimulans i ohrabrenje pa sa istima nastavlja u ulozi ministra još monstruoznije…..